«Όταν υπάρξει, ο κόσμος μας θα είναι όμορφος…»

Παγκόσμια Ημέρα Κοινωνικής Δικαιοσύνης – 20 Φεβρουαρίου

«Θεέ που μας ορίζεις κι όλους μας βλέπεις ένα… Δεν είναι όλα όπως νομίζεις εδώ κάτω μοιρασμένα! […] Στείλε μου, αν θέλεις, λίγη… Μόνο λίγη, τόση δα, δικαιοσύνη και για μένα», λέει ένα σκληρό ίσως τραγούδι που δυστυχώς μια απλή ματιά φτάνει για να πάρει σάρκα και οστά στην καθημερινή σκέψη όλων μας! Άνεργοι…  Άστεγοι…  Άποροι… Αποκλεισμένοι… Απολυμένοι… Ασθενείς… Θαρρείς κάποια κοινωνική καταστροφή έγινε ξαφνικά και αμέτρητα στερητικά άλφα κάλυψαν τον κόσμο γύρω μας! Μήπως όμως όλα αυτά θα μπορούσαν να χωρέσουν μέσα σε μόλις μια λέξη; Αδικία… Μια έννοια βαριά που σαν μήτρα γεννά ασταμάτητα τα αντίγραφα της θλιβερής λογικής της ανισότητας και του μαρασμού των πολλών και κυρίως των πιο ευάλωτων. Δε μπορούμε λοιπόν πια να αμφιβάλλουμε για το γεγονός ότι εξακολουθούμε να διανύουμε την εποχή της μέγιστης ανθρωπιστικής κρίσης, εν τω μέσω της οποίας η κοινωνική δικαιοσύνη αναδύεται -άλλοτε σιωπηλά και άλλοτε κάνοντας έναν ηχηρό κρότο- ως το μέγα ζητούμενο… Οι καιροί που ήρθαν να αμφισβητήσουνε θεμελιώδη δικαιώματα, ζωτικές αξίες και βασικές αρχές αυτού του κόσμου περιμένουν τη δική μας απάντηση στα πλαίσια μιας ατομικής ή συλλογικής αντίδρασης. Αυτό κάνει και ο Σύλλογος Οικογενειών/Φροντιστών και Φίλων για την Ψυχική Υγεία, τη Νόσο Alzheimer και Συγγενείς Διαταραχές (ΣΟΦΨΥ) Ν. Σερρών που μέσα από τη μακρόχρονη και πολυεπίπεδη δράση του προσπαθεί με όσα μέσα διαθέτει να επανορθώσει την κοινωνική αδικία που υφίστανται όσοι επλήγησαν από μια ψυχική νόσο, από την άνοια, από την ανισότητα και από τον αποκλεισμό κάθε είδους αλλά και να σταθεί στο πλευρό τους συνηγορώντας για τα ανθρώπινα δικαιώματα τους με όραμα πάντα έναν κόσμο πιο δίκαιο, γιατί «το πρώτο προαπαιτούμενο του πολιτισμού είναι η Δικαιοσύνη» (Ζίγκμουντ Φρόυντ)